Gisteren opnieuw lus 3 gereden. Maar dit keer met vallen en opstaan :-)
Eerst gaf een fietsmaat aan dat mijn achterwiel niet recht zat. Ik aangepast. Hierna beestje problemen met schakelen. Kwam ook weer goed. Totdat ik dacht dat acuut ziek werd. Hartslag ging als dolle omhoog en kwam echt niet meer vooruit. Dus na een kwartier zei ik, ga wel terug naar auto. Dus ik stop even om op adem te komen, blijkt gewoon mijn wiel enorm vast te lopen. Probleem oplost, dacht echt dat mijn laatste uren geslagen waren namelijk.
Halverwege de rit een heerlijke Victoria vlaai genuttigd bij herberg Heuvelland in Heijenrath. Toen hierna bleek dat de achterderailleur van een van de medefietsers niet deed wat die moest doen.
Dus de eerste de beste fietsenmaker opzoeken. Die kwamen we dus tegen in Mechelen. Ik heel enthousiast omkijken en roepen dat ik er een zie aankomen. Vergeet ik even voor me te kijken en zie ik niet een mooi stoeprandje aankomen.
Gevolg een lancering en een koprol over het asvalt.
Na velen uren zijn we toch aangekomen in Valkenburg.
Nu de wonden laten helen.
En over 2 weken gewoon 2 keer de Mont Ventoux op fietsen.
